Een fanatieke werknemer werkt vrijwillig 70 uur per week, terwijl hij overuren (boven de gebruikelijke 40 uur) niet uitbetaald krijgt. Dat was schriftelijk vastgelegd. Wie wil er nu niet zo’n werknemer?

Nou, niemand. Dat lijkt vreemd, maar dit kan tot serieus lastige situaties leiden. Ten eerste mag de werkgever dit gedrag niet toestaan vanwege goed werkgeverschap en de gezondheid van de werknemer. Ten tweede zat de man in kwestie regelmatig alleen op kantoor te werken en wanneer er iets met hem zou gebeuren, is de werkgever aansprakelijk. Dat is een veel te groot risico.

Om dit op te lossen moest eerst de vraag worden beantwoord waarom deze man zoveel uren werkte. In zijn eigen woorden is hij een ‘workaholic’ en wil hij gewoon veel werken. Een belangrijke reden achter dit gedrag bleek echter de financiële beloning te zijn, die afhankelijk is van de gerealiseerde omzet. Samen met enkele collega’s kreeg hij een bonus die afhankelijk is van die omzet. De werknemer nam het zijn collega’s kwalijk dat zij “maar 40 uur per week werken” terwijl hij bijna het dubbele wekte. Daar werd de sfeer uiteraard niet beter op.

Na onderzoek bleek dat deze man slechts 12% van de omzet realiseerde met een werkweek van 70 uur! Zijn vier collega’s waren goed voor de overige 88%. Personeel Beheer is hiermee aan de slag gegaan, tot ergernis van de betreffende werknemer. De sfeer wordt een stuk beter en dat is enkele maanden goed gegaan. Uiteindelijk vervalt de man toch weer in zijn oude gedrag.

Wordt vervolgd…